Veilige landen zijn relatief stabiele landen waar volgens de Rijksoverheid geen sprake is van vervolging vanwege bijvoorbeeld ras, geloof, foltering of onmenselijke behandeling. Veilige landen voor Nederland zijn: Albanië, Armenië, Bosnië-Herzegovina, Brazilië, Georgië, Ghana, India, Jamaica, Kosovo, Marokko, Mongolië, Montenegro, Noord-Macedonië, Senegal, Servië, Tunesië en de Verenigde Staten. De lijst van veilige landen blijft veranderen omdat de omstandigheden in landen veranderen. Er kunnen landen bijkomen of afgaan.
Er zijn een aantal redenen waarom mensen worden afgewezen. Bijvoorbeeld als zij uit een veilig land komen, wanneer zij elders in Europa asiel hebben aangevraagd of hadden moeten aanvragen (Dublinclaimanten) of wanneer zij niet kunnen aantonen dat zij gegronde redenen hebben om te vrezen voor vervolging in hun land van herkomst. Dit gaat dan om redenen op basis van ras, religie, nationaliteit, politieke overtuiging of lidmaatschap van een bepaalde sociale groep, een gebrek aan bewijs van identiteit of nationaliteit of omdat dit de terugkeer naar het land van herkomst bemoeilijkt of een gebrek aan bewijs hebben. Asielzoekers moeten hun beweringen over vervolging of andere gegronde vrees voor terugkeer, kunnen onderbouwen met bewijsmateriaal, zoals documenten of getuigenverklaringen.
Van het totaal aantal bewoners in de asielopvang komt op dit moment ongeveer 2% uit een veilig land. De meesten komen uit Marokko, Tunesië, Georgië, Armenië en Ghana.
