Langer verblijf zorgt voor overvolle opvang, onzekerheid en gebrekkige inburgering
Een direct gevolg van het schrappen van urgentie voor statushouders is dat mensen met een verblijfsvergunning nog langer in de asielopvang moeten blijven wonen. Hierdoor zijn er nog meer opvanglocaties nodig, met name dure, tijdelijke noodopvang. Bovendien heeft het negatieve effecten voor de inburgering en zorgt het voor veel onzekerheid bij mensen die nog jaren in een AZC moeten wonen terwijl ze deel willen uitmaken van de maatschappij.
Het opvangsysteem wordt hiermee nog instabieler, terwijl er op dit moment nog onvoldoende alternatieven beschikbaar zijn om statushouders sneller de asielopvang te doen verlaten, zoals opstartwoningen en mogelijkheden voor woningdelen en woningsplitsen. Het COA sluit zich dan ook aan bij de oproepen van Aedes, de Verenging van Nederlandse Gemeenten (VNG) en de Woonbond en hoopt dat er nog kritisch naar het amendement wordt gekeken bij de verdere behandeling van dit wetsvoorstel. Dit amendement zet de uitvoerbaarheid van de wettelijke taak namelijk nog meer onder druk. Het COA denkt graag mee over werkbare oplossingen.
Meer opvangplekken nodig
De twee asielwetten kunnen leiden tot meer en langere gerechtelijke procedures en kunnen daarmee zorgen voor een nog langer verblijf van mensen in de opvang. Daardoor zijn er meer opvangplekken nodig. Ook heeft langer verblijf en onzekerheid voor bewoners invloed op de leefbaarheid en veiligheid op en rondom locaties en maakt het participatie en inburgering lastiger.
Voor het COA is het daarom belangrijk dat er voldoende opvangplekken zijn om bewoners menswaardig te kunnen opvangen en begeleiden. Daarvoor is stabiele opvang nodig, met behulp van de Spreidingswet en stabiele financiering.